در سال ۱۹۷۸ سازمان بهداشت جهانی بیانیهای در زمینه توسعه طب سنتی منتشرکرد. در این بیانیه طب سنتی بهطور خلاصه اینگونه تعریف شده است:
مجموعه تمامی علوم نظری و عملی که در تشخیص طبی، پیشگیری و درمان بیماریهای جسمی، ذهنی یا نابهنجاریهای اجتماعی به کار می رود و به صورت گفتاری یا نوشتاری از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته باشد.
طب سنتی ایرانی
به مجموعه تمامي علوم و تجربيات نظري و عملي شامل كليه اقدامات بهداشتي، رويكردها، اطلاعات و باورهايي كه به اشكال مختلف دارويي، براي حفظ سلامتي و همچنين پيشگيري، تشخيص و درمان بيماري ها به كار مي روند وبه صورت گفتاري يا نوشتاري از نسلي به نسل ديگر در يك منطقه جغرافيايي انتقال می یابند و همچنین قابليت روزآمدشدن با حفظ چارچوبهاي اساسي را دارا مي باشند، طب سنتي گفته مي شود.خصوصيات ذاتي طب سنتي کل نگري به موضوع انسان،توجه به معنويات و اخلاقيات، نتيجه گرايي در درمان، تكيه بر روشهاي طبيعي وکم عارضه، بيمارمداري و تناسب بافرهنگ عمومي به دليل پيشينه طولاني می باشد.
نگاهی به دیدگاههای جهان امروزی در خصوص طب سنتی
امروزه طب سنتی و مکمل به طور گسترده ای در سراسر دنیا به عنوان یکی از مهمترین راهبردها در زمینه حفظ و تامین سلامت مردم مورد استفاده و توجه قرار گرفته است. در ادامه برخی رویکردها و دیدگاهها در این حوزه معرفی می گردد.
حمایت و پشتیبانی سازمان جهانی بهداشت از طب سنتی و مکمل
با توجه به روند رو به رشد تمایل به طب سنتی و مکمل در سراسر جهان، سازمان جهانی بهداشت با بررسی جامع از وضعیت کنونی جهان و تحلیل آن توسط کارشناسان این حوزه، راهبرد خود را در مورد طب سنتی و مکمل و داروهای سنتی در قالب استراتژی طب سنتی و مکمل سازمان جهانی بهداشت برای سالهای 2023-2014 منتشر کرده است. تاکنون چندین سند و راهبرد به عنوان استراتژی سازمان جهانی بهداشت در ارتباط با طب سنتی و مکمل منتشر گردیده است. تدوین اولین استراتژی طب سنتی و مکمل سازمان جهانی بهداشت 2005-2002 نقش اساسی در پیشرفت، تداوم اجرا، تنظیم و مدیریت طب سنتی و مکمل در اکثر نقاط جهان داشت. استراتژی جدید به بررسی توان بالقوه طب سنتی و مکمل در برقراری سلامت، به ویژه در زمینه تعیین الویت ها و اقدامات لازم تا سال 2023 می پردازد.
در همایش بین المللی طب سنتی برای کشورهای جنوب شرق آسیا در فوریه 2013 دکتر مارگارت چان، مدیر کل سازمان جهانی بهداشت چنین اظهار داشت:
“طب سنتی در موارد تایید شده از جهت کیفیت، ایمنی و اثربخشی، برای دستیابی به شعار و هدف دسترسی همه مردم به مراقبتهای بهداشتی کمک کننده است. داروهای گیاهی، درمانهای سنتی و درمانگران سنتی برای میلیونها نفر منبع اصلی مراقبتهای بهداشتی و حتی گاهی تنها منبع مراقبتهای بهداشتی هستند. این شیوه مراقبت برای آنها نزدیک به محل زندگی، در دسترس و مقرون به صرفه است. همچنین از نظر فرهنگی قابل قبول بوده و مورد اعتماد بسیاری از مردم است. در کنار افزایش هزینههای مراقبت بهداشتی و ریاضتهای اقتصاد جهانی، فیمت بسیاری از داروهای سنتی از جمله دیگر دلایل تمایل به این شیوه مراقبتی است. همچنین طب سنتی به عنوان راهی برای مقابله با افزایش بی امان بیماریهای غیرواگیر مزمن مطرح است”.
