گل محمدی را بهعنوان یکی از گیاهان مقاوم به شرایط کمآبیمیشناسند. در کشتهای سنتی فاصله بین دو آبیاری 7 تا 20 روز متغیر است. کارشناسان توصیه میکنند که در دو سال اول استقرار گیاهان هر 12 تا 15 روز یکبار آبیاری انجام گیرد و پسازآن در سال سوم میتواند تعداد آبیاری را کاهش داد. اولین آبیاری ازاسفند شروعشده و تا اواسط فصل پاییز ادامه پیدا میکند.
حساسترین مرحله گل محمدی در برابر کمآبی در طول زمان گلدهی آنها است که در طول این مدت باید دوره آبیاری کاهش یابد و حداقل استرس آبی در این مرحله به وجود آید. استرس آبیدر این مرحله باعث کاهش اندازه گلهای تولیدیو افت شدید کیفیت محصول خواهد شد. در تحقیقی که در کاشان انجام گرفت مناسبترین تعداد آبیاری 5 بار به دست آمد. البته در این تحقیق کمترین تعداد آبیاری موردنیاز برای دستیابی به کیفیت قابلقبول مدنظربود .
بههرحال باید تا حد امکان تلاش نمود که از یکسوحداقل تنش آبی ممکن به گیاهان واردشده و از طرفی نیز از هدر رفت آب تا حد امکان کاسته شود. در تحقیقی که بهمنظور مقایسه کارایی آبیاری قطرهای و آبیاری غرقابی در کاشان انجام شد گیاهانی که با سیستم آبیاری قطرهای آبیاری شده بودند علاوه بر مصرف آب کمتر دارای راندمان تولید بالاتری بودند. در این آزمایش میزان گل تازهبرداشتشده در سیستم آبیاری قطرهای در حدود 1290 کیلو در هکتار و عملکرد گیاهان آبیاری شده با سیستم غرقابی حدود 780 کیلوگرم ثبتشده و بعلاوه میزان اسانس به دست آمده در روش آبیاری غرقابی 29 گرم در هر 100 میلیگرم گلاب و در گیاهان تحت آبیاری قطرهای 6/64 میلیگرم به ازای هر 100 گرم گلاب به دست آمد.
در انتخاب محل کشت گل محمدی باید دقت نمود که محلی انتخاب شود که حداقل میزان بارندگی آن 350 میلیمتر در سال باشد. البته چنانچه مزرعه گل محمدی بهصورت آبی باشد میتواند در مناطق دیگر که میزان بارنگی کمتری دارند نیز اقدام به کشت گل محمدی نمود. در موردانتخاب مناطق مناسب برای مزارعی که بهصورت دیم بوده و آبیاری در آنها انجام نمیگیرد باید دقت بیشتری نمود. در اینگونه موارد نباید میزان بارندگی کمتر از 350 میلیمتر در سال باشد
